Σε κάθε στάδιο της ζωής μου η παρουσία των παιδιών έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο. Μητέρα έγινα, αλλά παιδαγωγός γεννήθηκα! Η «Παρέα του δάσους» είναι παιδί προσωπικών αναζητήσεων και της επαφής μου με διαφορετικές παιδαγωγικές προσεγγίσεις. Μια πορεία 30 χρόνων, γεμάτη από εκπαιδευτικά προγράμματα και παιδαγωγικά εργαστήρια για παιδιά και οικογένειες, καθώς και ευεργετικά συναπαντήματα με την εμπειρική μάθηση, τη διαθεματική προσέγγιση της γνώσης, την παιδαγωγική τέχνη Waldorf-Steiner και τα Σχολεία του δάσους. Η διαρκής επαφή με τη φύση και την τέχνη (χορός, σωματική έκφραση, θέατρο, μουσική, εικαστικά), πάντα εκεί, να τρέφουν την ψυχή, το σώμα και το πνεύμα και πάντα η αγωνία, η ανάγκη και η αναζήτηση μιας παιδαγωγικής αληθινής, ουσιαστικής, κοντά στο παιδί και δίπλα στον γονέα, πάντα οι κεραίες οξυμένες, ανήσυχες για να δοθούν απαντήσεις στα ατελείωτα ερωτήματα. Διαρκής εξερεύνηση κι ανακάλυψη κι ενίοτε «αποκάλυψη»! Ένα μονοπάτι που -ως μονόδρομος- με οδήγησε εντέλει, ξανά στην αφετηρία, τη μεγάλη μητέρα όλων: τη φύση…

Η πρώτη σύνδεση μου με τη φύση ήρθε μέσα από την τριετή έρευνα πεδίου για τα άγρια φυτά. Έτσι αυτά τα σιωπηλά πλάσματα άρχισαν να μου μιλούν. Ακολούθησε η ενασχόληση με τη φυσική καλλιέργεια και η κατανόηση στην πράξη των κύκλων και των διεργασιών της φύσης αλλά και η ένωση με την πηγή της τροφής. Έπειτα ήρθαν τα πουλιά για να μου μάθουν να κοιτώ ψηλά, να οραματίζομαι. Κι ύστερα τα παιδιά και η επιθυμία να μοιραστώ μαζί τους τις αξίες, τις γνώσεις και τα βιώματα μου στη φύση. Μέσα από επαγγελματική εμπειρία δέκα χρόνων στην περιβαλλοντική εκπαίδευση και στην εκπαίδευση στη φύση και στους σχολικούς κήπους διαμορφώθηκε, ως επιστέγασμα όλων των παραπάνω, η πίστη μου ότι η φύση προσφέρει άπλετο χώρο, υλικό και δυνατότητες για να καλυφθούν οι αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών κάθε ηλικίας.

Ήταν δύο μονοπάτια. Στο ένα, μέσα από τα καλοκαιρινά παιχνίδια στη φύση του χωριού, τελειώνοντας το σχολείο, προχώρησα στο να μελετήσω το φαινόμενο της ζωής. Μαζί με άλλους που μοιραζόμασταν την ίδια περιέργεια, ερευνήσαμε τη συμπεριφορά ζώων και θαυμάσαμε τον διαφορετικό τρόπο που ζουν τα φυτά. Το άλλο μονοπάτι ήταν της τέχνης. Μετά τις ζωγραφιές της παιδικής ηλικίας, συνέχισα με τις γραμμές και τα σχήματα στη φωτογραφία, στο κολάζ και στην κεραμική. Αυτά τα μονοπάτια δεν είχαν συναντηθεί μέσα μου, μέχρι που αντίκρισα τον ενθουσιασμό μιας παρέας παιδιών που μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, ανακάλυπταν τον κόσμο των πουλιών. Έκτοτε, ασχολήθηκα με την περιβαλλοντική εκπαίδευση στη φύση, φέρνοντας στοιχεία από τα δύο μονοπάτια, διαμορφώνοντας ένα κοινό δρόμο. Περπατώντας σε αυτό το μονοπάτι, ενισχύθηκε η άποψή μου ότι υπάρχει μια έμφυτη ευχαρίστηση στην επαφή του ανθρώπου με τη φύση που αν υποστηριχτεί με τρόπο ουσιώδη και απολαυστικό, μπορεί να αποτελέσει μία γέφυρα σύνδεσης που να μας οδηγήσει στο να ξανανιώσουμε μέρος της.

Η επίσημη ημερομηνία άφιξής μου σε αυτόν τον κόσμο είναι η 1 Ιανουαρίου του 1974. Από τότε και ίσως λίγο νωρίτερα αρχίζει και η εκπαίδευση μου. Μια εκπαίδευση που στηρίχτηκε και συνεχίσει να στηρίζεται στην περιέργεια, στην αναζήτηση, στην ανάγκη για εξερεύνηση αυτού του μαγικού κόσμου (εσωτερικού κ εξωτερικού). Άξονάς της η βιωματική εμπειρία, η μαθητεία σε αξιοσέβαστους δασκάλους/ες, η αυτοκαλλιέργεια, η συναναστροφή. Το παιχνίδι στις γειτονιές και στις αλάνες αποτέλεσε το αγαπημένο σχολείο! Τα ηλιόλουστα καλοκαίρια στην θάλασσα και στο χωριό έδεσαν την αγάπη για την φύση. Αυτά αποτέλεσαν το σπόρο που με φροντίδα φυτεύτηκε μέσα μου. Με τα χρόνια μεγάλωσε και γίνηκε ένα δέντρο που ο καρπός του μέστωσε. Το δέντρο αυτό χαίρεται να προσφέρει τον καρπό του στα παιδιά και στους ενήλικες που θέλουν να γευτούν την γλυκιά χαρά του παιχνιδιού και την ομορφιά της μάθησης που απλόχερα δίνει η φύση.